عوامل فردی و سازمانی مرتبط با فرسودگی شغلی در کارکنان نیروی دریایی

مقدمه: فرسودگی شغلی عبارت از کاهش قدرت سازگاری فرد بر اثر عوامل فشارزا به­همراه نشانگان خستگی جسمی و هیجانی است. کارکنان نیروهای دریایی مستقر در مناطق مرزی در معرض تنیدگی­های زیادی قرار دارند که می­تواند منجر به افزایش فرسودگی شغلی آنان شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح فرسودگی شغلی درکارکنان نیروی دریایی مستقر در مناطق مرزی ایران انجام شد.  روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی   همبستگی، در سال 1387 روی کارکنان نیروی دریایی مستقر در مناطق مرزی ایران انجام شد. 303 نفر از کارکنان به­روش تصادفی خوشه­ای انتخاب شده و با پرسش­نامه­های محقق­ساخته و فرسودگی شغلی گلدارد مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ها پس از جمع­آوری با شاخص­های آماری توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و روش­های آماری استنباطی شامل مجذور کای، همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان چند­گانه به کمک نرم­افزار spss 15 تجزیه و تحلیل شدند.  یافته­ها: متغیرهای سن، سابقه کار و شیوه مدیریت تاثیر معنی داری بر کاهش فرسودگی شغلی داشتند (01/0>p) . همچنین، میان فرسودگی شغلی با شیوه مدیریت، قوانین اداری و امکانات رفاهی همبستگی معنی داری وجود داشت (01/0>p).  نتیجه­گیری: هر چند عوامل فردی در فرسودگی شغلی با­اهمیت هستند، اما عوامل سازمانی نیز نقش بسزایی در کاهش فرسودگی شغلی دارند. به ­ عبارت دیگر بهبودی در شیوه مدیریت و قوانین و همچنین افزایش امکانات رفاهی سبب کاهش فرسودگی شغلی می شود.